دنـیایــت پــر بــود از فـــرشــتـه هــایـی کـه پــــرواز می کــردنـد ... و تــو گـفـتی کـه اگــر فــرشـته نیـستیـم پــرواز را آدمــانه یـاد می گـیـریـم ... و تــو هـــر روز مـــرا بـالای بـام خـیـــال می بــردی ... و مــن و تـــو مــا می شــدیـم و بـا گـــذر از راه خـیال پـــرواز را تـمــرین می کـردیـم ... تــو بی بـال می پـــریـدی ... ولـی مــن ...؟ ! تـــو شــده بــودی بـال هــایـم بــرای پــرواز ... ولی حــالا دنـیایـت شــده کـلاغی کـه بـال دارد ... و نـمی پــرد و صــدای قــار قــارش فـقـط گــوش هــا را کــر می کـنـد ...
نوشته شده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 93/7/10ساعت
4:18 عصر توسط love bers نظرات ( ) |
| Design By : Pars Skin |
